Forever

Forever, sarap pakingan sa nagmamahalan
Pangmatagalan at walang iwanan
Pangakong walang bitawan
Sumpaang hanggang kamatayan

Forever, ang bigkas ng nagmamahalan
Wala daw kakalas,  sa araw o ulan
Sa hirap man o kaginhawahan
Ngayon man hanggang magpakailanman

Forever, ang bulong habang magkapit kamay
Ang isat- isay hindi bibitawan
Dahil walang makakapigil sa pagiibigan
Ipaglalaban kahit kay kamatayan

Forever, di bat iniukit pa sa puno na ating tagpuaan
Tanda ng ating sumpaan, sagisag ng pagiibigan
O kay gandang balikan, alaalang nagdaan
Sa ngayon'y mapapangiti ka na lang

Forever, ano nga bang nangyarit naging whatever
Sino nga bang nagkamali't sinong nag crossover
Sino nga bang bimitaw, tumalikod at nakalimot
Sino nga ba ang nagbigay at naging madamot

Forever, pangako noong pero ngayoy nga nga
Pagkat ikaw ay mayroon ng iba
Forever natin ay wala palang kwenta
Sa magandang alaala na lang magkakasya

Panaghoy

Salamat sa mga salitang masarap pakingan
At mga pangakong masarap panghawakan
Salamat sa iyong yakap at halik
At sa mga oras na iyong inilagi

Salamat sa pagpapatawad ng aking kasalanan
At pagsisisi naman sa iyong kamalian
Salamat sa walang hanggang paalam
At pagsasabing ayaw mo akong mawalay

Salamat sa pagibig na walang hanggan
At sa luhang animoy walang katapusan
Salamat sa lahat, ngunit bakit ngayon lang
Ngayong akoy tuluyan ng lumisan

Tadhana

Nasaan ka na nga ba aking tadhana
Laging kong panalangin sa ating Bathala
Na ikay maramdaman at makasama
Sa lalong madaling panahon dumating ka na sana

Sa panaginip ikaw ay abot kamay
Puro saya't walang lumbay
Walang katapusang pagmamahalan
Ngunit pag gising lahat kabaligtaran

Aking tadhana sino ka nga ba
Hanggang ngayoy palaisipan ka
Ikaw ba ang kahapon, ngayon o bukas
Ikaw ba ang umaga, hating gabi o wakas

Sa kape ko bay ikaw ang aking asukal
O palaman sa aking mainit na tinapay
Ikaw ba ang puto sa aking dinuguan
O tuyo sa champoradong paboritong lantakan

Ikaw ba ang payong sa twing tagulan
O masarap ng sorbetes sa init ng tagaraw
Ikaw ba ang kumot na aakap sa pagtulog
O sasagip sa kin pag akoy nalulunod

Tadhana maging sino ka man
Palagay koy mahihirapan pa akong malaman
Pagkat hinahanap koy kagustuhan ko lang
Pansariling interes na ako lang ang masisiyahan

Tadhana kung ikaw may ay darating na
Panalangin ko akoy handa na
Handa nang magmahal ng walang kapalit
Walang kasunduan at hindi mamimilit
At kung ikaw na nga ang makakasama
Gagawin kong tayoy laging masaya
Umagat gabi, hanggat tayoy lumisan na

Ang Dami Mong Alam

Nakakatawa ka naman, ang dami mong alam
And dami mong sinasabi na ikaw lang ang may alam
Tahi-tahing kwento, karamihan walang kwenta
Kasiraan ng iba, para ikaw ang maging bida

Ano nga ba ang kwento mo tungkol sa utang ni kwan
Na kahit anong singil mo ay tinataguan ka na lang
Bakit sa iba, ang kwento ay iba naman
Si kwan at ikaw pala ay iisa lang

Sabi mo pa para ng  barangay ang iyong binuhay
Sa padala mo para kay Tatay at Nanay
Bilib na sana ko, ngunit aking nalaman
Dalawang kiyaw-sang buwan, yan ba ay pambuhay

Dami mong niyabang, pinagmalaking nalalaman
Malaking kumpanya, trabahong pang bigtime
Pero bakit mukang sa yabang lang
Kasi sabi nila, mas madalas tambay ka naman

Ang dami mong alam tungkol sa iba
Dami mong kwento na pang alispusta
Pero ang sarili mo kakilala mo ba
Ang bahong nangangamoy alam ba nila

Sige na ngat, bilin ko ng ang iyong yabang
Marami kang pera at ari-ariang pang mayaman
Pero aanhin ang maraming yaman
Kung ang ugali moy isusuka ninuman.

-oscarmendel

Ikaw Ay Ikaw at Ako ay Ako

Bakit nga ba kailangan natin maging perpekto sa mata ng iba? Madalas kailangan natin gawin ang mga bagay na hindi naman natin palaging ginagawa para lang masatisfy ang gusto ng iba. Kailangan natin maipakita sa kanila na kaya nating gawin ang mga bagay na hiniling nila. Maganda sana kung talaga naming kaya nating ibigay. Ang malaking problema ay yung lampasan natin yung kapabilidad natin para lang maibigay ang gusto ng iba. Mahirap magsaibang anyo na tayo para lang makuha ang bagay na hindi naman abot ng ating kakayanan. Sa isang banda ay maganda dahil nagsisikap tayo at pinipilit nating lampasan ang ating kakayanan. Gumagawa tayo ng  paraan para magsikap pa at itaas ang ating ambisyon o mithiin sa buhay. Pero sa mga bagay na ikatutuwa lang ng iba o para magpapogi lang sa iba ay parang ibang usapan na. Ang pangarap ko ay sa akin at pangarap mo ay sa iyo.

Kailangan nga bang gawin ko ang gusto mo para maituring mo kong kaibigan? Kailangan bang abutin ko ang mga bagay na hindi ko naman gusto pero ikakatuwa mo? Kailangan ko bang sumangayon sa gusto mo para masabi mong karapat dapat ako? Kailangan ko bang gawin ang mga bagay na hindi ko kaya para lang magbayad ng utang na loob sa iyo?

Sa tingin ko ay hindi dahil may sarili akong pagiisip at kakayahan. Meron akong kayang gawin at gagawin pero yun ay dahil sa gusto ko at hindi dahil sayo o sa utang na loob ko. May gusto akong abutin na gusto ko at hindi dahil sa utos mo. May kanya kanya na tayong buhay. Ginagalang kita at sana naman galangin mo rin ako. May utang na loob ako, salamat at hindi ko kailanman makakalimutan ito, pero kailangan bang ipaalala  mo sa bawat kilos ko. Sana naman maisip mo na Ikaw ay ikaw at ako ay ako.

Ang Kabalintunaan Ng Ating Panahon (Tagalog version of The Paradox of Our Time by Bob Moorehead)

May malalaki tayong gusali, pero maliit na pasensya

Malapad na kalsada, pero makitid na pananaw sa buhay

Madalas gumastos, pero bihira mag impok

May malalaki bahay, pero maliit na pamilya

Mas maginhawa, pero salat sa oras

Mataas na pinagaralan ,pero walang kahulugan

Maraming kaalaman, pero hindi maayos na desisyon

Maraming eksperto, pero mas maraming problema

Maraming gamot, pero mas maraming may sakit

Maraming material na bagay, pero tayo mismong tao ay nawalan na ng halaga

Madalas magsalita, minsang magmahal at mas madalas magalit

Marunong maghanap buhay, pero hindi alam ang halaga ng buhay

Nagdadagdag tayo ng taon sa ting buhay, pero hindi buhay sa bawat taon

Nakarating tayo sa buwan at nakabalik

Pero nahihirapan pa rin tayo na tumawid sa kalsada para makipag kapwa tao

Nagtagumpay tayo sa labas ng mundo, pero bigo sa ating pangkaloobang bahagi

Sinubukan nating linisin ang hangin sa kapaligiran, pero nanatiling madumi ang ating kaluluwa

Nagawa nating hatiin ang atom, pero hindi ang ating maling palagay, yabang at ego

Mas malaki ang ating sweldo, pero maliit ang kagandahang  asal

Mas ginusto nating magkaroon ng marami, kaysa magkaroon ng kalidad

Ito ang panahon ng matataas na tao, pero maliit na pagkatao

Mataas na kita at tubo,  pero mababaw na relasyon

Panahon ng pang mundong kapayapaan, pero gulo at alitan sa sariling bansa

Maraming bakasyon, pero hindi lahat masaya

Maraming pagkain, pero hindi lahat may nutrisyon

Panahon na parehong mag asawa ang kumikita, pero mas maraming naghihiwalay

Magagarang bahay, pero sirang pamilya

Panahon na  marami ang nakadisplay sa labas ng tindahan, pero walang nakatabi sa loob

Panahon na nababasa mo ito sa iyong komputer o cellphone

At panahon para pumili

Kung  iintindihin mo o ipagbabalewala.

Ang sarap maging bata muli. Simple, mababaw at masaya. Puro laro at kasiyahan lang ang gusto. Walang negativity at stress sa buhay.  Marami ng pagbabago sa mundo. Pagbabago na nakatulong para gumanda ang buhay ng tao. Ngunit may pagbabago na nag dulot sa atin ng pagiging kumplikado sa buhay. Pagbabago na nagdulot sa atin na makalimutan ang pakikipag kapwa tao. Masyado tayo naapektuhan at nadala ng mga pagbabago at nakalimutan na nating maging TAO. Nakakalimutan na nating ienjoy ang buhay. Isa lang ito at hindi na pwede ulitin, mas maganda kung naging masaya tayo sa iisang buhay na ibinigay sa atin. Naging tao tayo at nakipagkapwa tao.

Minsan ay naging tayo, Bakit ngayon ako na lang

Ako ay ako, ikaw ay ikaw
Minsan ay naging tayo, bakit ngayon ako na lang
Minsang naniwala sa walang hanggan
Ngayon alam ko na ang hangganan ay nandyan lang

Minsan ako ang tama, madalas mas mali
Minsan malakas, mahina madalas
Minsan matapang, madalas ay duwag
Minsang naging tayo, ngayoy ako na lang

Minsan maginhawa, madalas pasakit
Minsan nakakatawa, mas madalas pighati
Minsan may tuwa, madalas ang lungkot
Marahil ang pangarap mo ay hindi nga ako

Matagal na nagtiis, ngayoy tapos na
Malaya ka na ng humanap ng ligaya
Sa akin ay patuloy ang paghihirap
Hayaan mo na, na akoy magisa

Alam natin na hindi ka na masaya
Dahil puro hirap ang iyong nadama
Bagamat mukang huli na sa ating istorya
May pagasa pa rin na ikaw ay lumigaya sa iba

Nakakalungkot na hindi ka kasama
Sa pagtanda at pagtanaw sa paglubog ng araw
Pero mas gugustuhin ko na, na ikaw ay sumaya
Nang makalimutan mo na ang hirap na nadama

Ngayon ay kailanman ay isang pangarap
Pangarap na mahirap palang malasap
Minsay may ginhawa, madalas ang hirap
Paano na nga kung nasadlak sa puro hirap

Patawad, sa lahat ng sakit at hirap
Patawad sa sakit at sama ng loob
Patawad at naging tayo sa mga nakaraang taon

Minsang naging tayo, ngayoy ako na lang
Ako ay ako na ngayon at ikaw ay ikaw na lang.