"Hindi pula’t dilaw tunay na magkalaban
Ang kulay at tatak ay di syang dahilan
Hangga’t marami ang lugmok sa kahirapan
At ang hustisya ay para lang sa mayaman
Habang may tatsulok at sila ang nasa tuktok
Di matatapos itong gulo
At ang dating munting bukid, ngayo’y sementeryo
Totoy kumilos ka, baliktarin ang tatsulok
Tulad ng dukha, nailagay mo sa tuktok!"
(Tatsulok- Bamboo)
Unang pagkakataon kong narinig ang kantang ito napukaw agad ang natutulog na idiyolohismo sa katawan. Nalala ko tuloy noong minsan tinanong ko ang aking kaibigang si Allan kung ano ba ang ibig sabihin ng "tatsulok o triangle" sa kapatiran. Sabi niya ang tatsulok daw ay simbolo ng monopoly", simbolo ng kasakiman. Kasakiman sa power, kasakiman sa kayamanan. Sabi nya sa tuktok daw ng tatsulok ay ang gobyerno at mayayaman lang ang nakalagay at sinasaklaw ang buong mamamayan na ang karamihan ay mga dukha nating kababayan. Ang nangyayari daw pati kayaman at kasaganaan, gobyerno at mayayaman lang ang nagpapakasasa.
Katulad ni Bamboo, sabi rin ng kaibigan ko- kailangang baliktarin ang tatsulok at ang dukha ang ilagay sa tuktok.
Monday, June 16, 2008
Ang tao...
"Gumawa ng mali ay lalong masama
Ngunit sobrang buti ay hindi rin daw tama
Saan ka papanig sa buti o sama
Na kapwa may pintas at kapwa may pula.
Ang tao ay ganyan sa init ay ayaw
Lamig ang idulot malamig naman daw
Ang lamig at init ang iyong ibigay
Ayaw na pareho iba na ang kailangan.
Ang tao ay ganyan malinaw ang mata
Butas ng palakol ay hindi makita
Uling ng sarili'y hindi pinupuna
Ngunit ang sa iba ang siyang nakikita."
(OSCARMENDEL FEB. 4, 1955)
In memory of my father Oscar san Agustin Del Carmen 1935- 1991)
Madalas iniisip ko bakit nga ba ganito ang tao, masyadong mapanuri ang mata. Masyadong mapagpuna, animoy hindi sila magkakamali. Sabi nga ng dati kong boss sa trabaho- fault finder.
Masyadong magagaling, animoy napaka perpektong kailangang tama lagi. Para bang napakakalinis at hindi makabasag pinggan.
Masyadong mareklamo na parang madalas nagugulangan. At hindi makuntento sa buhay kulang na lang hilinging lahat ng gusto ay masusunod.
Masyadong mapanlait at mapagpintas, animoy walang pangit sa katawan o walang baho na tinatago. Pilipino nga naman.
Ilan lang yata yan sa problema ng ilang Pinoy..ang pagiging maninisi, ang pagiging mapanghusga, pagiging reklamador at mapanlait ng iba.
Ngunit sobrang buti ay hindi rin daw tama
Saan ka papanig sa buti o sama
Na kapwa may pintas at kapwa may pula.
Ang tao ay ganyan sa init ay ayaw
Lamig ang idulot malamig naman daw
Ang lamig at init ang iyong ibigay
Ayaw na pareho iba na ang kailangan.
Ang tao ay ganyan malinaw ang mata
Butas ng palakol ay hindi makita
Uling ng sarili'y hindi pinupuna
Ngunit ang sa iba ang siyang nakikita."
(OSCARMENDEL FEB. 4, 1955)
In memory of my father Oscar san Agustin Del Carmen 1935- 1991)
Madalas iniisip ko bakit nga ba ganito ang tao, masyadong mapanuri ang mata. Masyadong mapagpuna, animoy hindi sila magkakamali. Sabi nga ng dati kong boss sa trabaho- fault finder.
Masyadong magagaling, animoy napaka perpektong kailangang tama lagi. Para bang napakakalinis at hindi makabasag pinggan.
Masyadong mareklamo na parang madalas nagugulangan. At hindi makuntento sa buhay kulang na lang hilinging lahat ng gusto ay masusunod.
Masyadong mapanlait at mapagpintas, animoy walang pangit sa katawan o walang baho na tinatago. Pilipino nga naman.
Ilan lang yata yan sa problema ng ilang Pinoy..ang pagiging maninisi, ang pagiging mapanghusga, pagiging reklamador at mapanlait ng iba.
talang tinatangi...
“Sa panunungkit ko ng tala sa langit
Ano ba’t ang buwan ay sa ki’y lumapit
Kaya’t sa takot kong siya’y magalit
Talang nasungkit ko’y nawala nahagis.
Itong buwan namang may dakilang layon
Ang aking isip napatda natuon
Nag akala na ring baka magkagayon
Magparis sa talang nagpatapon tapon
Nagpatuloy ako ilan pang sandali
Nang maaalala kot biglang nagmadali
Pagkat ang nasa kong talang tinatangi
Ngayon ay wala na sa king pagtatangi.”
(OSCARMENDEL 1955)
In memory of my father- Oscar San Agustin Del Carmen (1935- 1991)
Madalas nga dumadating sa buhay natin ang mga bagay na di inaasahan. Mga bagay na nagsisilbing pagsubok sa ating katatagan, pati sa ating pakikipagrelasyon ay nasusubukan. Minsan akala natin lahat ng bagay pwedeng gawan ng paraan at ng dahilan. Madalas nawawalang bahala ang mga bagay na importante at nasisilaw tayo sa mga bagay na walang kabuluhan. Sabi nga ng isang talata sa isang librong aking nabasa " maaring naging abala tayo sa pamumulot ng bato sa buhanginan at hindi namalayan na ang ang diyamanteng atin ng pagaari ay tuluyan ng nawala." Baka nga, baka nga madalas yung madalas nating kasama, kasama sa hirap at ginhawa ay napagwawalang bahala. Sana naman hindi, sana naman hindi pa huli ang lahat.
Ano ba’t ang buwan ay sa ki’y lumapit
Kaya’t sa takot kong siya’y magalit
Talang nasungkit ko’y nawala nahagis.
Itong buwan namang may dakilang layon
Ang aking isip napatda natuon
Nag akala na ring baka magkagayon
Magparis sa talang nagpatapon tapon
Nagpatuloy ako ilan pang sandali
Nang maaalala kot biglang nagmadali
Pagkat ang nasa kong talang tinatangi
Ngayon ay wala na sa king pagtatangi.”
(OSCARMENDEL 1955)
In memory of my father- Oscar San Agustin Del Carmen (1935- 1991)
Madalas nga dumadating sa buhay natin ang mga bagay na di inaasahan. Mga bagay na nagsisilbing pagsubok sa ating katatagan, pati sa ating pakikipagrelasyon ay nasusubukan. Minsan akala natin lahat ng bagay pwedeng gawan ng paraan at ng dahilan. Madalas nawawalang bahala ang mga bagay na importante at nasisilaw tayo sa mga bagay na walang kabuluhan. Sabi nga ng isang talata sa isang librong aking nabasa " maaring naging abala tayo sa pamumulot ng bato sa buhanginan at hindi namalayan na ang ang diyamanteng atin ng pagaari ay tuluyan ng nawala." Baka nga, baka nga madalas yung madalas nating kasama, kasama sa hirap at ginhawa ay napagwawalang bahala. Sana naman hindi, sana naman hindi pa huli ang lahat.
umaga ng isang mangagawang Pinoy
Panis na laway maong na kupas
Lumang sapatos at bulsang butas.
Kapeng malinaw at kaning lipas
Trapik sa kalsada, wala ng kakupas kupas.
Buhay ni Juan ganyan kamalas
Isang buwang kayod para sa konting bigas.
Kakarampot na umento subalit lahat ay tumataas
Tatlong kahig isang tuka ganyan ang Pinas.
(sdc08)
Ganyan nga yata ang buhay ng halos lahat ng Pinoy ngayon. Kung noon isang kahig isang tuka, ngayon: tatlong kahig bago tumuka! Ganyan na nga kahirap, sobrang sikip na ng sinturon ni Juan.
Ganun pa man, si Juan isa pa ring masayahing nilalang. Si Juan malakas pa rin ang paniwala na may kasamang pag asa ang bukas
Lumang sapatos at bulsang butas.
Kapeng malinaw at kaning lipas
Trapik sa kalsada, wala ng kakupas kupas.
Buhay ni Juan ganyan kamalas
Isang buwang kayod para sa konting bigas.
Kakarampot na umento subalit lahat ay tumataas
Tatlong kahig isang tuka ganyan ang Pinas.
(sdc08)
Ganyan nga yata ang buhay ng halos lahat ng Pinoy ngayon. Kung noon isang kahig isang tuka, ngayon: tatlong kahig bago tumuka! Ganyan na nga kahirap, sobrang sikip na ng sinturon ni Juan.
Ganun pa man, si Juan isa pa ring masayahing nilalang. Si Juan malakas pa rin ang paniwala na may kasamang pag asa ang bukas
Subscribe to:
Posts (Atom)