“Sa panunungkit ko ng tala sa langit
Ano ba’t ang buwan ay sa ki’y lumapit
Kaya’t sa takot kong siya’y magalit
Talang nasungkit ko’y nawala nahagis.
Itong buwan namang may dakilang layon
Ang aking isip napatda natuon
Nag akala na ring baka magkagayon
Magparis sa talang nagpatapon tapon
Nagpatuloy ako ilan pang sandali
Nang maaalala kot biglang nagmadali
Pagkat ang nasa kong talang tinatangi
Ngayon ay wala na sa king pagtatangi.”
(OSCARMENDEL 1955)
In memory of my father- Oscar San Agustin Del Carmen (1935- 1991)
Madalas nga dumadating sa buhay natin ang mga bagay na di inaasahan. Mga bagay na nagsisilbing pagsubok sa ating katatagan, pati sa ating pakikipagrelasyon ay nasusubukan. Minsan akala natin lahat ng bagay pwedeng gawan ng paraan at ng dahilan. Madalas nawawalang bahala ang mga bagay na importante at nasisilaw tayo sa mga bagay na walang kabuluhan. Sabi nga ng isang talata sa isang librong aking nabasa " maaring naging abala tayo sa pamumulot ng bato sa buhanginan at hindi namalayan na ang ang diyamanteng atin ng pagaari ay tuluyan ng nawala." Baka nga, baka nga madalas yung madalas nating kasama, kasama sa hirap at ginhawa ay napagwawalang bahala. Sana naman hindi, sana naman hindi pa huli ang lahat.
No comments:
Post a Comment