Ang tao...

"Gumawa ng mali ay lalong masama
Ngunit sobrang buti ay hindi rin daw tama
Saan ka papanig sa buti o sama
Na kapwa may pintas at kapwa may pula.

Ang tao ay ganyan sa init ay ayaw
Lamig ang idulot malamig naman daw
Ang lamig at init ang iyong ibigay
Ayaw na pareho iba na ang kailangan.

Ang tao ay ganyan malinaw ang mata
Butas ng palakol ay hindi makita
Uling ng sarili'y hindi pinupuna
Ngunit ang sa iba ang siyang nakikita."

(OSCARMENDEL FEB. 4, 1955)

In memory of my father Oscar san Agustin Del Carmen 1935- 1991)

Madalas iniisip ko bakit nga ba ganito ang tao, masyadong mapanuri ang mata. Masyadong mapagpuna, animoy hindi sila magkakamali. Sabi nga ng dati kong boss sa trabaho- fault finder.
Masyadong magagaling, animoy napaka perpektong kailangang tama lagi. Para bang napakakalinis at hindi makabasag pinggan.
Masyadong mareklamo na parang madalas nagugulangan. At hindi makuntento sa buhay kulang na lang hilinging lahat ng gusto ay masusunod.
Masyadong mapanlait at mapagpintas, animoy walang pangit sa katawan o walang baho na tinatago. Pilipino nga naman.

Ilan lang yata yan sa problema ng ilang Pinoy..ang pagiging maninisi, ang pagiging mapanghusga, pagiging reklamador at mapanlait ng iba.